Jaargang 11 Nr 78       1 juli 2013
______ Tourpret ______
 
Oud-voetbalscheidsrechter Mario van der Ende blijft kijken naar de Tour de France ,,al is het met minder plezier,” zei hij tegen de Volkskrant. Volop gestelde vraag de afgelopen dagen aan min of meer bekende Nederlanders uit de sportieve marginalia: beïnvloedt de stroom van dopingonthullingen uw kijkgedrag? Niemand met een opzienbarende visie als van: ja, nee, nu ik weet dat er in de tijd van Michael Boogerd zoveel geslikt werd, kijk ik ’s middags gewoon een uurtje naar het grasveldje bij ons voor. Van der Ende kijkt dus wel, alleen met minder plezier. Potje zelfkastijding voor bejaarden? Hoe doet hij dat en hoe meet hij dat? Gaat hij als ze onder de rode vod door zijn met zijn rug naar het toestel zitten of is er een mevrouw Van der Ende die hem bij kilometerpaal 65 nog gerust om een boodschap naar de C1000 kan sturen? Hou ik het wel voor je bij, Mario. Nog zo een: Herman Ram, directeur van de Nederlandse dopingautoriteit, stopt pas met kijken als hij ,,het gevoel zou hebben dat de uitkomst op voorhand vaststaat door preparaties. (…) Dan kan ik mijn tijd nuttiger besteden.” Wat is in huize Ram nog nuttiger dan een Tour de France-reportage? En hoe serieus moet ik de dopingautoriteit met z’n gesoigneerde baard nog nemen als hij bij zijn eigen onderwerp op z’n gevoel af gaat? Zelf kijk ik al een paar jaar alleen nog naar de laatste dertig kilometer, eigenlijk sinds Roger de Vlaeminck vertelde dat hij alleen nog naar de laatste twintig kilometer keek omdat dan de kopgroep wordt ingehaald en de finale kan beginnen. Tenzij de kopgroep niet wordt ingehaald, maar dan stelt de etappe in het groter geheel niets voor. De Vlaeminck is streng, ik neem de laatste driekwartier, tenzij ik een volle mand te strijken heb: plezier en nut in één. En ondanks Dijkstra en Ducrot – ik zal maar niet beginnen over de teelbalkanker van Markel Irizar en een daarom juichende Texaan, tot die in de gaten had dat het Jantje Bakelants was, die heeft ook veel ongemakken gehad maar daar zijn andere goede doelen voor. Hoeveel Nederlanders zouden elke dag de tv aanzetten om met weinig plezier en in de wetenschap dat er nuttiger tijdsbesteding wacht naar het journaal te kijken en naar wat er verder nog komt?
 
Printversie       Archief